دنیا شعر (مناظره خسرو و فرهاد)

بگفتا گر به سر یا بیش خشنود؟... بگفت از گردن این وام افکنم زود

بگفتا دوستیش از طبع بگذار... بگفت از دوستان ناید چنین کار

بگفت آسوده شو، کاین کار خام است... بگفت آسودگی بر من حرام است

بگفتا رو صبوری کن در این درد... بگفت از جان صبوری چون توان کرد

بگفت از صبر کردن کس خجل نیست... بگفت این، دل تواند کرد، دل نیست

بگفت از عشق سخت کارت زار است... بگفت از عاشقی خوش تر چه کار است؟

بگفتا جان مده بس دل که با اوست... بگفتا دشمن اند این هردو بی دوست

بگفت از دل جدا کن عشق شیرین... بگفتا چون زیم بی جان شیرین

بگفت او آن من شد زو مکن یاد... بگفت این، کی کند بیچاره فرهاد

بگفت از من کنم در وی نگاهی؟... بگفت آفاق را سوزم به آهی

چو عاجز گشت خسرو در جوابش... نیامد بیش پرسیدن صوابش

به یاران گفت کز خاکی و آبی... ندیدم کس بدین حاضر جوابی

^{نظامی گنجوی}